Ich, de Samichlaus

Ich bin de St. Nikolaus ond chome us Myra, eme Ort i de hütige Türkei. Aber eigentli sägid mer alli Chind eifach Samichlaus. Ech wohne au nömme in Myra, sondern zäme met mine Schmutzli im Wald. Mer erläbid öppe mol lustigi Sache zäme.

D’Tierli im Wald send au mini Frönde ond chömid mech vell go bsueche. Mer seid au drum, das ech dete wohne, wo sech Fuchs und Haas „guet Nacht“ sägid – mängisch chömid d’Tierli vor em is Bett goh verbii ond ech tue si no chli streichle. Ech han au en Esel, aber de armi esch im Winter vell verchältet ond chond drom nor sälte met mer is Städtli.

Ich bsueche au öppe mol mini Nochbere i de Städt ond de Dörfer, luege was d’Chinde so de ganzi Tag lang gmacht händ ond schriibes am Obig i mis grosse goldige Buech. Ech findes am schönste, wenn de Winter chund, s’dusse chalt wird ond vellecht sogar es paar Schneeflocke uf em Waldwäg hed. Denn legg ech mis schönste Gwand ah, setze mer d’Mitra uf de Chopf ond mach mi met em Stab i de Hand uf de Wäg is Städli. So verbring ech di schönste Täg vom Johr – be Dir ond de andere Chinde i de warme Stube.

Ich hoffe natürli, Du freusch Dich uf min Besuch au scho so fest, wie au mini Schmutzli und ich mich froiid!

Din Samichlaus